kendinden öte biriydi..
kendinden
öte biriydi yanında duran... nefesi nar elleri özlem gözleri hayal... gök kadar geniş bir bahçe.. ve lal rengi cam.. öteki, yazıyordu durmadan nefes almadan... o, siliyordu aşkla örülmüş dizeleri... ve gök ekin kadar uzak dilden.. öte olan yanıyordu çoğalarak ve koşarken nefes nefese o biliyordu ötekinin durmadan dinlenmeden koştuğu kendisinde... ve bir kedi camdan parlak gözlerini karanlıkta suya dikti... su çoğalttı ötekini yosunlara balıklara çakıl taşlarına eş kıldı deniz kızı beyaz köpükleri bırakıp ılık kumlara uzandı.. öte olan sudaydı kumdaydı o kumları kazıyordu elleriyle.. kaleler kuruyordu tel örgülerle çeviriyordu yüreğindeki rüzgarı teslim etmemek için yola... 23/05/2011 ödemiş |