KADIN AĞLARKEN
Kadın ağlarken dönüşü olmaz bir sebeptir ağlaması,
ve mümkünü olmaz telafisi Gün kararırken gecede, tekrar ağarır sabahında Ağlarken sebepsiz de olsa bir çocuk, Ergeç susar durur ve olur telafisi mümkünü Şayet ağlarsa bir kadın Tabiat yüreğinde duyar sızısı Ve düşü verir aile yüreğine kor ateşi Ağlarken bir kadın sebepsiz değildir ağlaması, Ağır bir yüktür çeker bedeni İş te o an, işte o an onu susturmaya ne bu gün ben, nede yarın senin gücün yeter Onu yıkılası törelerden kurtarmadıkça, Herifi kahvede keyif çaterken, onun ırgat gibi tarlaya sürülüşü son bulmadıkça Ve onun Anne olduğu hatırlanmadıkça, Nasıl sustura biliriz ki onu Feryadına daynmak zordur ağlıyan kadının Feryadına hangi yürek dayanır Düşünce toprağa bedeni, tüm umutlar kana boyanır O kadın değilmiydi ki Ulusların çekirdeği, Uygarlığın topumu ve geleceğe uzanan soy Tanrının buyruğu gibi görünse de erkek, Doğaya mimardır kadın. Ve kutsalığı baş verir kollarında Ve her derde kalkan iken sinesi Nasıl duyarsız oluna bilir ki Ağlarken bir kadınYok oluştur dünyada sevdanın Ağlarken bir kadın En büyük ayıp değimlidir ki deryanın Ağlarken bir kadın dönüşü olmaz bir yoldur mervanın Varıp giden hayatlar sol bulsada, Naçar bedenler toprak olsada Onun Anne olduğu unutulmamalı ve asla ağlatılmamalı bir kadın. 04.02.2009 Şebap Teker |
Naçar bedenler toprak olsada
Onun Anne olduğu unutulmamalı
ve asla ağlatılmamalı bir kadın. tebrikler