Dostunu unutmaz vefalı olan
Kıymet bilen insan ne güzel insan
Yalnız bırakılmaz gözleri dolan
Yaşın silen insan ne güzel insan

Hastaya yaşlıya hatır sormalı
Varsa bir yarası hemen sarmalı
Ziyaret eyleyip biraz durmalı
Koşup gelen insan ne güzel insan

İyilik güzellik yıkılmaz direk
Dertlinin derdini paylaşmak gerek
Merhametli olsun kulda ki yürek
Böyle ölen insan ne güzel insan

Dostları görünce çatılmaz kaşlar
İncinir gönüller atılmaz taşlar
Tatlı dilli olan sohbete başlar
Yüzü gülen insan ne güzel insan

Kendini bilenin dinlenir sözü
Allah’tan korkanın doğrudur özü
Gerçeği görecek bakarsa gözü
Hakkı bulan insan ne güzel insan

Cahiller hak yoldan yanlışa sapar
Kötülük düşünen nefsine tapar
Erdemli insanlar iyilik yapar
Doğru kalan insan ne güzel insan

Ahlaksızın dili yaralar biraz
Olgun insan dalda yetişen kiraz
Erdemli insanın gönlü bahar yaz
Dürüst olan insan ne güzel insan

Doğru söz diyene gönüller açın
Yalandan gıybetten ırağa kaçın
Nasihat vermez mi ağaran saçın
İbret alan insan ne güzel insan

Şu ömür dağından mutlu aşmalı
Yürekler sevgiyle dolup taşmalı
Gönül sevgiliye doğru koşmalı
Aşka dalan insan ne güzel insan

Bir gün ayrılırız bu fani handan
Nefret hançerini çıkarma kından
Merhaba demeli dostlara candan
Selam salan insan ne güzel insan

Zeki Tombul derki ak olsun yüzün
Kalmasın gönlünde kederle hüzün
İbadetle geçsin baharın güzün
Namaz kılan insan ne güzel insan