GECE
Gecenin karanlığı korkutmuyor artık beni
Zaten benim içimin karanlığı Geceyide sarmış gibi Sanki bu zifiri karanlıkta Kaybolan ben değilim Ucsuz bucaksız caddeler Alıp götürüyor, aklımı, hayallerimi Bu sessiz kaçış, hiç bitmesin istiyorum Gece bitmesin Uzasın yollar artık, uzaya bildiği kadar Yollar boş, caddeler boş Ayak seslerimi bir ben duyuyorum, birde gece Sonsuzluğa gidiyorum.. Saklarmı sokaklar bu aciz bedeni Yoksa söylermi, soranlara yerimi Soruyorum geceye İhanet edermisin, bana gece! Vururmusun beni sırtımdan kalleşce Yoksa saklarmısın karanlığında kardeşce Artık ne tutunacak dalım Nede gidecek yerim var Söyle gece, saklarmısın beni bu gece.... |
Vururmusun beni sırtımdan kalleşce
Yoksa saklarmısın karanlığında kardeşce
arar ara ahenk ara ara metafor .... güzel bir calışma....