DÜZEN
Küçükken hayallerimiz vardı
Hani düşerdikde ağlardıkya Dizimiz kanardı Utanırdık birazda Çocuktuk çünkü Bazense çok fazla cesurduk Küçüğüzya, korkmamıza gerek olmazdı bazı şeylerden Mesela rahatça kafa tutardık hayata Tutarsızmışız,tutarlıymışız Hiç bakılamzdı bunlara Her lafımız güldürürdü Hiç bir hatamız bizi silinmeye götürmezdi Darağaçları o zamanlar bize uzaktı Bahçemiz vardı mesela bizim İçinde hopar zıplar terlerdik Annelerimiz vardı bize kızardı Terlersek hasta olurduk Sırtımıza havlular basılırdı Üşütmememiz için üşürdü birileri bizim yerimize Sonraları büyüdük Biraz biz şımardık Biraz onlar unuttu Biraz hayat böyleydi Birazda sokaklar cezbetti Neticesinde yılların Hayallerimizi sattık bir bir Öldürdük gerçeklerimizi Onlara teslim olduk Yitirmiştik bütün yaşama sevincini Artık onlar pazarlıyordu her şeyi İntiharlar çoğalmıştı çünkü Sırf ölmeyelim diye Bize mutluluk enjekte ettiler Hediyeler aldırdılar bir birimize Günler uydurup, kutlattılar bize Bizi pek düşündükleri için değildi bunların çabası Ölmemizden korkuyorlardı vakitsiz Yada onlara karşı bir ölüm olmamızdan Bunun için makineye bağlı yaşatılan bir hasta gibi Onlara bağlı yaşattılar bizi M.Özkan |
kızıl bulut tarafından 6/11/2011 5:31:24 PM zamanında düzenlenmiştir.