HEDEF KOY, HEDEFE YÜRÜBir küçücük Aygül kız Henüz on yaşında Belinde azık çıkısı, Çingilde ayran Azık götürür babasına Sekerek gidiyor, güle oynaya Bir akıllı Aygül kız, doğa delisi Yüreğine işlemiş hayvan sevgisi Hayvanları ayırmaz büyüklüğüyle Her bitki ayrı güzeldir onun gözüyle Kaplumbağası var otlar arasında Bir de bukalemunu sakız ağacında Her bağa gidişinde onlar ordadır Küçük kız geçerken sevgi dağıtır Giderken bağada çalışan babasına Aradı onları gelincikler arasında Gördü, gülümsedi, bekleyin dedi Az sonra döneceğinin sözünü verdi Onlar yabandı, özgürdü belki Ama küçük kızın dönüşünü beklerdi Koşarak gitti, koşarak döndü Arkadaşlarını orada bekliyor gördü Dönüş yolunda karıncalara takıldı Oturdu onların yaşamına katıldı Çöktü dizlerinin üzerlerine Engeller koydu karıncaların önlerine, Yollarına çör çöp attı Edemedi taşla kapattı Saatlerce oyuna daldı Hayranlık duydu, tekrar denedi Her tekrarda yeni bir başarı gördü Karıncalar azimliydi Aygül kız çok zeki Bir çırpıda çıkardı dersi Önemli olan hedefe yönelmek, Ve de mücadele vermekti. |