Ömrümün beraber geçti baharı,
Geriye kalanı yakar mı bilmem.
Gönlüm ezberledi, şu dört duvarı,
Bir gayret gösterip yıkar mı bilmem.

Ne cezalar çektim hazan kalbimde,
Ne tohumlar ektim viran bahçemde,
Ne pınarlar döktüm gönül hücremde,
Gözümde damlalar kalır mı bilmem.

Sitemler olmasın böyle hayata,
Gönüller düşmesin böyle Sırata,
Kimseler yapmasın böyle bir hata,
Hatalardan dersler çıkar mı bilmem.

Ağlıyorken duymaz kimse sesimi,
Yaşıyorken verdim son nefesimi,
Kaçıyorken gördüm aşk hücresini,
Cezamı müebbet keser mi bilmem.

Haftaların sonu gelmiyor artık,
Gönüllerin yolu düşmüyor artık,
Hatıralar söndü yanmıyor artık,
Gönlümde ki ışık yanar mı bilmem.

Acılarım yakar yanarken özüm,
Ziyarete bakar, dalarken gözüm,
Gelmeyince yıkar, ağlarken cüzüm,
Zerreler gönlümle ağlar mı bilmem.

Hücrelere düştüm, ellere değil,
Ateşlere uçtum, yellere değil,
Mektuplara küstüm, tellere değil,
Cezalar gönlümde biter mi bilmem.

Dünyada yaşarken, çekilen ceza,
Gönüller hücredir, yaşarken keza,
Cehennem- Cenneti düşün faraza,
Günahlar ahrete kalır mı bilmem...

26.08.2007
Necati ŞİMŞEK
Ankara