hakikat( hayatın efendisi ölümün ta kendisi. kime söz geçiremez ki... ) ve geride... topal bir masa gibi tik tak ediyor zaman herkes yerli yerinde,herşey olağan dillerde eskiden kalma paslı bir türkü yok etrafta dövünen,çırpınan,tutulan bir yas seveni ya hiç yok,ya da az pek bir varlığı da yok öyle fukaranın bir ceketi kaldı geri,bir eskimiş kaputu varisleri de cezbetmemiş besbelli yalnız günahları omuzlamış tabutu heybesinde kebairler gün yüzü,güneş yüzü görmemiş gizli vakitler... sen ey kimsesiz gafil,şimdi kim var yanında? bir ben kaldım sağında,bir akların saçında hani bir of çekerdin her aynaya bakıpta ben mi? ben yüzüne çarpan tokat benim adım hakikat! |