Kadife bakışlarına yandığım
Gözlerinden yıldızları saydığım
Kollarında adını sayıkladığım
Bir an bile kokusunu untamadığım
Habersiz gidişini sana hiç yakıştıramadım
Kutup yıldızı gibi kayboluşunu
Sana yediremedim.

Sen artık o karşı masadasın
Ve hep orada yalnız başına kalacaksın
Son pişmanlık şarkısı çınlayacak kulaklarında.
Ellerine dokunmaya kıyamadığım
Yüreğimde yüreğine yer açtığım
Sen kendini ne sandın?Neden sen bunu yaptın?

Bütün hikayemiz bir yalandan ibaret
Senden geriye kalan sadece nefret
Adını anmayacağım artık bir daha
Zaten üstü çizildi siyah kalemle
Bir sokak köşesinde bile
Yollarımız kesişmeyecek seninle
Ve yırtık albümün sayfalarından
Bakacaksın sararmış gözlerle.

Oysa sen hep orda kalacaktın hiç ayrılmayacaktın
Ne oldu sana kimlere kandın?
Nerelerde kimin yüreğine sarıldın?
Şimdi karşı masa bomboş ve öylece kalacak
Hayat devam edecek sen olmasan da
Ve kırmızı gülden ellerim
Koparmayacak bir daha
Kırmızı gülünde bir anlamı
Kalmayacak benim için
Kırmızı yapraklarından başka.

2009.Kırşehir.OSMAN ÖZTÜRK.
Taflan Mevsimi Şiir Kitabımdan...