Ömrüm Boyunca
Yetti de arttı bile bir pantolon, bir gömlek;
Özentili olup da kırmadım çanak çömlek... Yarışmadım kimseyle gezmede ve tozmada; Karışmadım kimseye yağmurda ve doluda... Geldi de geçti bile zamanı has hâllerin; Batsa da pek acıtmaz dikeni pak güllerin... Coşmadım hiç kimseyle ulu orta keyifle; Koşmadım hiç kimseye çıkarıma teklifle... Çaldı da kaçtı bile şu gönlümü bir güzel; Senelerin adı var, düşmez dilimden: ‘Tez gel!’... Dertleşmedim kimseyle yalnız gecelerimi; Sertleşmedim kimseye, yuttum hecelerimi... Kandı da yandı bile deli divane gönlüm; Bir yahşinin uğruna hüzünle geçti ömrüm... Düşmedim hiç kimseyle gereksiz çelişkiye; Küsmedim hiç kimseye, düşündüm biteviye... 11.08.2007 |