SONBAHAR
Zaman hızlı geçer be arkadaş hem de çok hızlı
Yavaş yavaş ayrılır yollarımız seninle İlkbaharı yaşadığımız şu günler çabucak geçer Bir sabah uyandığında her şey tersine döner İnsan yaşlandığını biraz geç anlar Ta ki yaprak dökümü başlayana kadar Bir gün gelir alnımızdaki çizgiler artar Ve birer birer dökülür dalından son yapraklar Belki ben senden önce gideceğim bu diyardan Belki de sen daha önce döküleceksin hayat ağacından Derken yavaş yavaş yok olacak tüm yaşanılanlar Arkadan hatıralarımız kalacak 10–15 gün konuşulan Ve belki birkaç yaşlı dost bir ayağı çukurda olan Onlar ağlayacak arkamızdan Ve onlar anlatacak hatıralarımızı hiç usanmadan Şimdi beraberiz ne kadar güzel Acılarımızda ve mutluluğumuzda beraber Ama ya yarın gittiğinde be arkadaş Kim ortak olacak o dertli günümüzde Acılarımızı kim paylaşacak Dediğim gibi dost önce duygular yıpranacak Unutkanlık başlayacak Yağmurda şemsiyesiz dolaştığımız o günler hayal olacak Çünkü öksürük başlayacak Eee dost yaşlılık hali üşütmemek gerek kendini Belki çok fazla tutmayacak ayaklarımız Eskisi gibi koşamayacak Ve hatta nefes nefese kalacak yürüdüğünde Söyle dost buna nasıl dayanacak bu kalp Derken belki bir sabah gazetede Taziyemiz okunacak İyi adamdı merhum denecek İki üç kişi ağlayacak Sonra yaşanılanlar, hatıralar her şey unutulacak Bir iki eski fotoğraf hatırlatacak bizi Ve bir gün onlarda yırtılıp çöpe atılacak Tıpkı hatıralar gibi Tıpkı hatıralar gibi ASLI GÜNEY |