ÖLÜM AĞIR BASTI TERAZİNİN KEFESİNDEsabah uyandığında hala seviyor olacakmısın biliyormusun artık ağlamıyorum gidişine bir muhabbettik sözüne inanmıyorum artık inanmıyorum ağızından dökülecek cümlelere söz verdim kendime konuşmayacak dudaklarım yanında uysallaşan yüreğim husur bulmuyor artık içimde senden kalan nefeslerime boş ver yaşamakta neymiş diyorum hiçliğim ölüme davetiye çıkarıyor bir yanda sensizlik bir yanda ölüm her seferinde ölüm ağır basıyor terazini kefesinde yokluğunda yaşamaya değer biçiyorum açık artırmaya çıkarıyorum nefeslerimi kimse cevap vermiyor içimdeki çığlıklara umudum esir düşüyor kardan yapılmış kalelere ellerime kelepçe vuruyor git deyişlerin esaretim çekilmez oluyor hayallerim suya düşüyor gözünün hayallerinde sevmek cennete gitmemekmiş meğer kor ateşlerde yürürken seni uğurluyorum umudun mavilerine ölüm hep ağır basıyor terazinin kefesinde ’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’YUNUS’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’15-07-2010 |
Saygılarımla..........