Kalubeladan Sözlü YarKıskanırım seni kendimden bile Sağımdan soluma gizlisin yar..Yar.. İfade edemez benzetsem güle Her çiçekten güzel, özlüsün yar..yar.. Bir ruh bedenini ölünce boşlar Bende hayat gölgen gelince başlar Uzaklığın gurbet gözümde yaşlar Meftununum vatan yüzlüsün yar..yar. Ben kafeste bülbül sen saksıda gül Ben sana meçhuldüm sen bana meçhul Yaradan bir bahta dedi mi açıl Sevda ülkesinden izlisin yar.. yar... Yavruya nasılsa anada kucak Bendeki duygu da öyledir ancak Üşüyen yanıma sımsıcak ocak Kavrulan yanıma buzlusun yar..yar.. Yoktu Sentezi’nin senden boş anı Tutkuyla özledi gönül köşeni Göbeğimi kesen takmış nışanı Taaa...Kalubeladan sözlüsün yar...yar. Ozan Sentezi |