Ana Can
Vakitsizdi hasret şiirle soldu
Aradım hâlede seni ana can Güneş idi kopan aylası yoldu Büründü gözümde nur-u ana can Yıllar oldu cemalin görebilmirem Özlemini hâlâ sarabilmirem Dividim lâl olmuş yazabilmirem Ezgisine sözün seni ana can Sen muazzez toprak lâle yürekli Yemyeşil dalında söğüt benekli Mânâsı bulunmaz motif bezekli Senin adın ben de gül/sün ana can Gerçek dost anadır sevgili özlüm Saçları bahardır ziyalı sözlüm Kâkülü hayattır zülfüyâr gözlüm Nağmesi seherde eser ana can Ağdüye’yem ana seni sevmişem Açıftı yüzünde allar bilmişem Gözlerin yaşarıf yıldız görmüşem Akan o damlası zemzem ana can Sevgili Özbek-Fransa |
Torpağın sağlamdı özünden belli
Ananın hasreti çöküf üstüne
Ürek mahsun olmuş göz ağlar belli
Ağlama hayat bu geçer balacan.
Anaları anlatmaya sayfalar yetmez,şiirlere sığmaz analar ancak yokluğunda bilinir.
Güzel ve duygulu bir şiirdi.Saygılarımla