Baltayı ağaca vurmuşlar,sapı bedenimden demiş

canımdan aziz saydığım
yürek yangınım ince sızım
meğer neler tükenmemiş ki bende
içimdeki har
ah dan utanıp inlemekte

gönül dalımda ki çiy damlasıydın
avucuma düşen
şeffaf kırılgan alıngan

sarmalara doyamadığım
gönül bahçemin nadide çiçeği
incitmek geçmedi fikrimden
bir katre bile
Tanrı şahit kalbimdeki sevgine
nifak girmesin aklına zerrece

yüreğine şek düşmesin diye
kılıkırk yarardım da
kırk yara açılırdı böğrümde
saklardım
gölge düşmesin diye yüreğine

bilmezsin
sırf bu yüzden
kaç çentik var ciğerimde

sen cennet te bağ olsan
ben se iki cihanda gazel
gözüm de
gönlüm de yoktu
anlayamadın
aramızdaki okyonus değildi
aramızdaki uçurum değildi
aramızdaki zaman değildi
aramızdaki yalnızca ikimiz dik
anlatamadım

ah iki gözüm
canı-ı gönülden gülmedi ki hiç yüzüm
kırıldı yüreğimin dalı
vurgunu canevimden yedim
melhemi varmı ki
sızımı dindireyim

şimdi ben seni
kime nasıl şikayet edeyim
bu yangını ne ile söndüreyim
hangi hal ile
mevlaya gideyim

söyle
mümkün mü senden vazgeçmek
mümkün mü canım dan geçmek
biçareyim

söyle seni kime şikayet edeyim


05.05.2010
ferhan erdoğan