ANAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Her kadın ’anne’ olmasa da herkesin bir ’anne’si var.
Öpüyoruz ellerinden annem. ----------------------------------------- -Buruktur bugün yüreğimiz... Bizim annemiz öldü... Annelerimizi toprağa can ettik. -Anneydik, yavrumuzu rabbimize emanet ettik... -Hiç bilmiyorsun... Ellerinde çiçeklerle annelerine giden yavruları Gözyaşıyla seyrettik camlardan... Biz anne olamadık... -Ah, can... Ne çok isterdik bir yuvamız olaydı, Belki anne de olurduk, eş de... -Tıkalı mı kulaklarınız, Duymazsınız hıçkırığımı... Herkes annesine sarılırken Bizim boynumuz bükük, Minicik ellerimiz boş kaldı... -Ya ben? Ya ben? Ne hâllerle büyüttüm de Şu yaşlılık günlerimde Huzurevi oldu yuvam... Belki Gelir şimdi yavrularım Şu kapıdan... Bir gülsün sen anne... Rabbimin cennetinde. Ver öpeyim o mübarek ellerini... Karışsa da gözyaşlarımız birbirine Su olduk, Sel olduk, Yel olduk... Bir olduk. Canız biz..can... İster yanımda ol, İster kanımda, İster düşümde... Seni seviyorum şu bebenin gülüşünde, Seni seviyorum şu ninenin bükük belinde. Anam... Gücünü verdin ya yüreğime... Yeter. Bak, sevdiğim tüm insanlarda Senin sevgin var. Hakkını helal et anam. N’olur sütünü haram etme. Canlardan bir can SERAP HOCA |