KıskanmakBir küçük salyangoz Bir büyük ben Oturmuşuz yanyana Denize nazır bir parkta Yemeye çalışıyor bir kağıt parçasını Dayanamadım açlığına Simidimden verdim bir parça sokuldu yanıma yavaşça Yemeğe başladı iştahla Bense şaşkın bakışlarla Gülümsediğimi farkettim Uzun zamandan sonra Kıskandımda aynı zamanda Bitmişti sıkıntısı bir simit parçasıyla Ne farkımız vardı onunla oysa Onun sırtındaydı sığınağı Benimse zırh giymiş ruhumda... |
saygımla
karan