Bizim KöyNe benim ne de senin, Herkesin dizim dizim; Gelen, giden, görenin, Bizim köyümüz bizim. Suyu, ekmeği şifa, Bilin, yeyin ve için. Havası kalbe sefa, Gelin, alın ve geçin. Geçin, benlikten geçin, (Ben) diyene bir yer yok. Geçen onbinler seçin. Yastık, yorgan, döşek çok. Sığarız, sığınırız, Hepimiz boncuk boncuk. Ağlarız, yakınırız, Eş, dost ve çoluk çocuk. Merhamet durağımız, Sofrası hep gözyaşı, Sonsuza burağımız, Bir el muallak taşı. Toprağı nûrdan maden, Ölüsü hayat dolu. Hoş kokusu maziden, Ki; yolu O’nun yolu. Bizim köyümüz bizim, Taşı, sanki kuş tüyü. Rahmet öykümüz bizim, Bir Güzel’in hoş köyü. Ankara, Nisan 2011 |
Sevgi, birlik, berenerlik; bencillikten uzak insanlar için azı bile sevgiyle paylaşılması.
Sağlıcakla