Erenler...Boynuma taksalar demir çenğeli, Söylerim ben sözü yine denğeli, Yoluma kurdular bir çok enğeli, Sabredip sonunda,aştım erenler. Çalışıp didindim yuvamı kurdum, Uzaklarda kaldı o güzel yurdum, Daima yıllarca sabredip durdum, Ne çare sonunda,taştım erenler. Ayrılmış sıladan küçük yaşında, Gözü kalmış toprağında taşında, Issız bir sokakta köşe başında, Aniden vuruldum,boştum erenler. Yalanmış bu dünya bilinmez niçin Bir sonu bulunmaz elbette hiçin Ben doğdum doğalı gerçekler için Usanıp bıkmadan,koştum erenler Sevgi ve şefkâtla baksada gözü, İnanma dost ona bir başka özü, Sizleri üzdüyse,Remzi’nin sözü, Kusura bakmayın,coştum erenler. |