GÜLGülün rengi ateştir ısıtmaz, ancak can yakar. Gül bülbüle, bülbül güle, ateşe kim bakar? Gül esintisi, bülbülün özüne yangın saçar. Gül güzel kokar, bülbül ağlar, ateş kimden çıkar? Gülün kokusu gelir, canlar canı Muhammed (sav)den Müminlerin neşesi, o Ahmede muhabbetten Bülbülün nefesi, esip gelen bir garip gülden Yanık öten bülbül, pişer sırlı aşk ateşinden Şefaat dileriz, binlerce salavat o güle Davet edip hakka, miracı Rabbe olan güle Hasan ile Hüseyni, doymadan koklayan güle Allahın habibi, mücrimlerin Şefii o güle. Bizim can gülümüz her an terütaze güldür. Her dem açılıp ebediyen hiç solmayan güldür. O Kainatta başka benzeri olmayan güldür. Sıratı müstakim yolunda, rehber olan güldür. Gelin candan sadık ümmet olalım biz o güle. Peygamber ağacındaki son gonca güle. Varımız yoğumuz canımız kurban o son güle. Onsekizbin alem hep birden hayrandır o güle Ateş, aslı iblisin , Âdeme secde etmeyen Kibre kapılıp da, Rabbine karşı isyan eden EY gül, bülbül, ateş ve yoktan her şeyi var eden Ömrümüz geçsin, sen ve gülüne itaat ederekten zaravi (Kamil Kaya) |