Evlat Acısıkırık bir baharın ortasındayım acılardan arta kalan bir toprağın tam sol yanında, çok derinlerindeyim binlerce çizik, kırık vardı yüzünde toprak ananın o yüzden anaydı zaten evlatlarından birini çevirseler betonlarla hemen başlardı içine içine ağlamaya kimse bilmezdi ağaçların onun gözyaşıyla büyüdüğünü ve gözyaşlarının binlerce meyveye, çiçeğe dönüştüğünü binlerce yıllık anaydı o ve her geçen gün daralıyordu yaşama alanı ne dağları kalıyordu ne de gözyaşlarıyla büyüttüğü ağaçları o yüzden sarsılıyordu durmadan uyandırmak için bizi uyduğumuz o derin uykulardan. 09.07.2004 / 00:20 İzmir |
ve her geçen gün daralıyordu yaşama alanı
ne dağları kalıyordu ne de gözyaşlarıyla büyüttüğü ağaçları
o yüzden sarsılıyordu durmadan
uyandırmak için bizi
uyduğumuz o derin uykulardan
KUTLUYORUM KALEM DOSTU
GÜZEL BİR ÇALIŞMA TEBRİKLER.