ÖYKÜ
Yarasına bakıp saran olmadı
Tutmaz artık dizim diye ağladı Sargı dursun soru soran olmadı Kocam diye,sızım diye ağladı Şerefinden eğrilip yol kıvırmadı Hamuruna kirli un yoğurmadı Kaşı çatık durdu,gözü durmadı Babam diye,sözüm diye ağladı Kalanlara her köşesi bir acı Adam diye dolananlar yağmacı Ocaklı’ya geldiğinde her bacı Ekşi süzdü yüzüm diye ağladı Evladını gözlerinden sakındı kaybedince gözlerini dökündü Cemleoğlu kaderinden yakındı Göklerdeki gözüm diye ağladı Hanım çınar dua etti düşmedi Etten uçtu çizgisinden taşmadı Bir gece gözü,dili şaşmadı Halil diye kuzum diye ağladı Bu öyküyü bileniniz var elbet bilmeyene diyiversin bir zahmet Cemle soyun Cem sultanı Sür Ahmet Bizim diye,bizim diye ağladı... |
şiiriniz pek güzelmiş pek hastan
rabbim sizi ayırmasın ihlastan
bu gariban nazım diye bağladı tebrik ederim güze şiirinizi efendim