Ne güzel şey seni hatırlamak
Onca çirkinliklerde
Yaş altmışa varmamışken
Ölümü henüz düşünmediğim
O karamsar günlerimde
Seni hatırlamak ne güzel şey

Hatırlar mısın bilmem
Meydana yakın bir yerde
Sık sık gittiğimiz bir cafe vardı
Sıcak bir duvar dibinde
Aşk bir yalım kadardı
Gelirdin
Yan yana otururduk
Hep gözlerimiz konuşurdu
Umutlarımızı yeşerttiğimiz
Bahçelerimiz vardı içinde

Benden sonra
Hiç geldin mi o cafeye bilmiyorum
Hani bir zamanlar seni seven
Hani bir zamanlar...
Senin sevdiğin bir adam vardı
Boyu kısa bacakları kalın
Yüreği derya kadardı

Bir cumartesi günüydü hatırlıyorum
Bir aşkı kurşunluyordu
Otobüse binerken tenin
Yüzün asık ayakların telaşlı
Çığlığı takılmış dikenlerine
Riyakâr gözlerde ki busenin
Girdabına düştü aşk
Dönmeye başladı kendin de
Uzaklaşan otobüsünle birlikte
Küçüldükçe küçüldün içinde

Eser kalmadı artık
Yıkıp bıraktığın adamdan
Zaman içinde eridi gitti gamın
Ve hasreti yüreğinden büyük
Peteğinden bal çaldığın adamın

17.04.2011/ Samsun

İbrahim COŞAR