VE GÜL DÜŞTÜ.!tutuşan sabah ha yanan geceden di alev haline küskün mahsun bir kıvılcım ile yakılmış gönül dolusu gül düşmüş yer yüzüne ateşi söndürecek ateşe muhtaçtı zaman bütün zamanların içersinden çekipte çıkardığım bir tek zaman vardı o gülün arza düştüğü o an şehadet söndürecekti yer yüzündeki yangını ve gül düştü anda bütün mevsimler bahar oldular sönüyordu yer yüzünde yangınlar çünki evlat ayrılmıştı ikiye kız kızgın kıza kızgındı zaman vesvesenin kulakları çınlattığı çirkin naraların yer yüzünde atıldığı an ve gül düştü hayret makamından seyredilecekti zaman asırlar boyu yara alan nas gönülden yaralanan insan yer gök arşı alâ en rahmetin en merhametin en övülenin düştüğü an yer yüzüydü kanla yıkanan kaybedilmiş insanlıktı mumla aranan ve gül düştü ey gül seni övebilecek bizde hangi söz var ki ! ? sen en güzel olan sen rahmet sen rahmet kılınan kainatın sultanı olan sen en merhametli adı AHMET adı MUHAMMET s a v her an anılan GÜL en kutlusu sensin.! gül sana açılır gönüller sana .! |
anlatılan güzel olunca, kelimeler başka güzellikte dökülmüş yürekten..
sevgiler..