o bizim taze bahar çiçeğimizdi bir taneydi... bir gecenin karanlığında telefon acı acı çaldı
aniden yataktan fırladık ve hepimizin duymak istemediği bir haberdi gelen.... o 21 yaşındaydı öğretmen olmasına üç ayı kalmştı ama o ölümü tercih ettii bu dünyanın kirliliğine fazla tahammül edememişti yemyeşil gözlerini kapatıvermişti... ölümü seçmişti
ve ben iki gün sonra yiğenim için bu şiirimi gözyaşları içinde yazmıştım......

DALINDA KIRILMIŞ
GONCA GÜL İDİN

sen yoksun!
sen yoksun bir tanem..
gönlümüz kederli ,kırgın
sen yoksun!
baharda kışı yaşıyoruz
senin gidişinle
baharda kışı yaşıyoruz
sen gittin
biz bittik
biliyormusun?
yaktın kül ettin bizleri
çok ağladık,çok ağlattın ama
gelmedin gülüm
gidişinle yıkıldık
ölümü yaşıyoruz hergün
biliyormusun?
güneşi gören kar tanesi gibi
eridin göz göre göre
ama bizler
seni sevenler
gülünü arayan bülbüller gibi
hergün seni arıyoruz
ama nafile...
sen yoksun!
bir gecenin karanlığında
karanlıklarla birlikte gittin
yıkıldık bittik..
biliyormusun?
bizzler seni öyle seviyorduk ki..
ama sen!
bizi terkettin
umarım mutlusundur
bizimle bulamadığın mutluluğu
oralarda bulmuşşundur küçüğüm.
senin sevgin içimizde
her zaman meşale olacak
sensiz geçen her günümüz
matemle son bulacak


5 nisan 1998 konya