tel kafesteki yalnızlığım......
kanarya beslerdim
tel kafesinde yalnızlığımın "o" da içinde beslerdi özgür olabilme isteğini, bilmezdi kimse ellerim tutmasa bile gece/gündüz neden kanarya beslediğimi, anladım bi’gün ne kanaryaydı nede tel kafesteki yalnızlığım, geçmişimdi..!!!! sızım sızım sızlayan, bataklıktaki sazlığını özleyen ney gibi, inim inim inlermi ki insan....... //kayıkçı// |
tel kafese kapatacak kadar
geçmişini de seviyor
geçmişi sevmek
gelecekten korktuğu ya da umudu olmadığı için mi acep
geçmişin acısı bu kadar mı tatlı ki vazgeçemiyor emmiler