Sabırlar emekti benimle bilene.
Ne rüzgârlar esti ne fırtınalar gönlümde.
Bir türlü karaya vuramadı onlarda.
Dümende bir kaptan ne yaptıysa olmadı.
Kürek isterdi. Yelken isterdi. Yürek isterdi.
Onda yürekte vardı.
Zaman ona yetmedi cancağızım.

Yüreği taş bağlamış o kadar sertleşmişti ki.
Ne yapsa artık dibi bulacaktı.
En son terk edecekti gemiyi.
Biliyor susuyor sona yaklaşıyordu.
Bir kâğıt bir kalem eline verdiler.
Yazacaktı gelecek okusun diye.
Zaman ona yetmedi cancağızım.

Yıllarca üzerinden ekmek yemişti.
Onu hep komutan edasıyla ağırlamıştı.
Bir köşküne birde havaya baktı.
Hava öyle ağırlaşmıştı ki.
Neden dercesine o kâğıda kaleme eli gitti.
Ne olur ise olsun yazacaktı artık.
Zaman ona yetmedi cancağızım.

Yüreği o kadar taşlaşmıştı ki.
Kendisini bile tanıyamıyordu.
Yeter siz ne derseniz deyin der gibi.
Gemiden kurtulacakları kurtardı.
Yaramayan eşyaları sonsuza attı.
Kâğıdı kalemi notlarını torbaya koydu.
İnsanlığı görevi burada sona ermişti.
Taşlaşmış yüreği artık dibe çekiyordu.
Zaman ona yetmedi cancağızım.

Bu dünya böylemi son bulacaktı.
Behey şaşkın kaptan ne vardı.
Deryayı geçmek sana mı kalmıştı.
Kimleri yutmadı ki.
Hani yüreğin vardı bizimde bildiğimiz.
Kimler taşlaştırmıştı onu.
Neye yarar ki seni yüreğin dibe çekiyor.
Ağırlığını yüreğini unuttun değil mi?
Zaman sana da yetmedi cancağızım.
Mehmet Acet
Deniz kaptanlığını dile getirerek Aile, İş, Dünya, Yöneticilik, Hayat hepsini aynı anda içinde barındırarak vefasızlığa ve sonsuzluğa kimler ne yaptı düşüncesi ile işlenmiş tema üç boyutlu düşünülmesi dileğimle. İlham veren arkadaşımıza sevgiler.