Suskunum,
Bakma sessizliğime...
Zira içimde devrimler yaratıyorum.
Varlığın her zerresinin çığlıklarını duyuyorum.
Beynim her zamankinden çok daha fazla zonklamakta.
Duyuyorum, dinliyorum...
Ama, cevap veremiyorum...
Yüreğimdeki dil,
Dudaklarımdan daha iyi konuşuyor.
Neden dir bilmem?
Çoğu zamanlar çocuklar kadar özgür olamamaktayım.
Çocuklar gibi özgür?...
Aklıma gelen ilk cümleyi,
Düşünmeden söylemek isterdim.
Belki de konuşamamamın sebebi,
’Benlik’ denizinde boğulmayışımdır.
Şımarmayışım, umursamaz olamayışımdır.
Belkide...
Bazı vakitler şehrin
Beni yuttuğunu hissediyorum.
Onun, o sarp yokuşunu tırmanıyorum...
Eğer kendimi kurtarabilirsem,
Ruhumu rüzgarla, yeşil vadiler de,
Derelerde gezdirip ummanlara ulaşacağım.
Ben dünyaya karanlık bakanlardan değil,
Zulümle kaplı dünyayı,
Aydınlık görmeye çalışanlardanım.
Özgür, adil ve hoş görülü bir dünya
Arzulayanlardanım, özleyenlerdenim...
Bulutlardan dökülen her yağmur tanesinin,
Toprağı bereketlendirmesi...
Filizlerin boy vermesi,
Ağaçların yeşermesi gibi bir dünya..
Belki, işte...?
Belki o zaman
Tüm içtenliğim ve olabildiğince
Özgürlük!
İşte özgürlük! diye haykıracağım.
Şehre, caddelere, sokaklara
kadar sızan özgürlük...
Ve..
Kavuşmak özgürlüğün gölgesinde...
Hocam! ’özgürlük? ? ’
Cevap verdi hocam;
’Sabır, sabır...Sözün gücü için savaş’
Hocam! söz özgür olamıyor,
Duymuyorlar, dinlemiyorlar...
Beyinleri, akletme yetenekleri
Her frekansa açık değil.
Söz gücünü yitirmiyor belki ama...
Hocam biz artık tahammül edemiyoruz.
Karanlık, bağnaz ve sığ beyinlere
Artık dayanamıyoruz.
Hocam, dua et.
’Rabbimiz sözü yüceltmeyi ve
bizede güç, azim, sebat etmeyi
nasip etsin! ’
Beni anladığını söyleyenlerin,
Aslında hiç anlayamadıklarını anladığımda,
Beni hiç kimsenin anlayamayacağını anladım.
Bilemiyorum?
Belki yanılıyorum.
Keşke yanılıyor olabilsem.
Bana benden daha yakın,
Belki beni tek anlayan O.
O ve sen.
Evet sen.
Umarım bu kez yanılmıyorum.
Yeni dünya kuruldu yüreğime.
Ruhuma, hayatın görünen
acılarına rağmen,
Yıkılmaz inşa’yı kurdun.
Teşekkür ederim.
Yıkılmaz olsun lütfen!
Zira çok kere yıkılan şehirlere,
Ülkelere tanık oldum.
Artık dünyayı, sevgi ile,
Sözün gücü,
Özgürlük,
Adalet üzerine kurmalıyız.
Devrilmeyen sözler,
Yıkılmayan özgür ruhlar istiyorum.
Yıkılmaz olsun üstadım.

Hamiyet Yoncalık