Yaş otuzyedi...Orta yolun iki durak ötesi...
Yaşamak yeniden doğmaktır her sabah uyandığında
Ve ölüm farkındasız bir bekleyiştir aslında Bu ikisinin arasında Yere basılır, yürünür, koşulur, yatılır Konuşulur, duyulur, susulur Doyulur, acıkılır, susanır Sever, sevilir, nefret edinilir Bir seste neşelenebilir, Bir görüntüde hüzünlenebilinir… Bu farkındasızlık sürecinde, Farkında olunabilenlere göre davranılıp Böylece var olunur Ve öyle bir ironidir ki Var oldukça yok edilir bir şeyler Her gün yeniden doğarak Ömrün tüketildiği gibi… |