Gece Sen Ve RüzgarGece bir duvar gibi sessiz Bir ölü gibi suskun ve çaresiz Karanlıklar ezgisiz Yürekler hırçın Ama suskunluk içinde Bir de sevdalar susmuş Sen gecenin neresindesin Belki tam ortasında suskun Ya da bir köşesinde çığlık çığlığasın Sen onunla varsın Oda seninle Beraber dalıyorsunuz derinliklere Sen ey rüzgar Dağlardan kopup gelen Yüzümüzü okşayan Denizde dalgalar yaratır Çatılarda ıslık çalan Sen gecenin neresindesin Gece, sen ve rüzgar Sarılmış yürüyorsunuz Bilinmez bir güne doğru Arkanızda belki kötü Ya da iyi günler bırakarak Yaşamın dizelerine doğru ilerliyorsunuz 24.02.2001 Kandıra Barış Alkan |