başlıksız
bir kız çocuğu mahsun oturuyordu orda
yanına sokuldum sordum nedir derdin yavrum dedim ağlamaklı gözlerle baktı yüzüme utanarak iki kelime çıktı açım dedi annen baban yokmu neredeler dedim ağlamaklı gözler yaşlarla doldu annem hasta babam öldü dedi başka kimsen yokmu dedim var ama beni bilmezler dedi babam annemi kaçırmış dedem ve ninem karşı çıkmış helallik bile vermemişler babam son nefesindeyken bu nasıl kin anlamadım aldım çoçuğu yanıma bana evinizi göster dedim tuttu terlemiş elleriyle ellerimden umutla baktı gözlerime muhtaçtı açtı epeyce gittik bi evin önünde durduk evde denmezdi ya içeri girdik oturduk beni gören anası hasta yatağından mahçupça toparlandı hoşgeldin bacım dedi evine baktım boş bi yatak yerde iki kap bide ocak nasılsınız dedim nasıl olalım hayat gelip geçiyo dedi kimseniz yokmu dedim yok dedi bi allah bi ben bi de yavrum hasta olmasaydım çalışıyordum kızıma bakıyordum 5 aydır yatalak kaldım ne gelen var ne giden ben kendime değil masum yavruma acıyorum o aç kimsesiz ona yanıyorum nice insanlar varki açlıkla kimsesizlikle savaşan o an döktüğüm yemekler hiç yere harcadığım paralar geldi dünya bu işte birileri dökerken birileri açlıkla boğuşuyor ama bu bana iyi bi ders oldu |