Kav'ramak
hazin bir ebrar...
yüzeydeki rüzgar hasadını solmaz bir hüküm gibi taşımakta bu nehir alın size vereceğim son şanstır değişmez olan eğim dediniz ki uzun zamandır kendine yürüyor insan uca ve uzak dil eriyik olsaydı fırtına ıslak çifte turaç öldü kanadı kırılan bütün sular da çekilmiş küflü bir gizem büyüttü kente bakan gözleriniz ikibinonbir |