-SEBEBİYET ÇARESİZ _
Ben senden öğrendim ....
Baba ! Hayatı senden... ağlamayı,ağladıktan sonra gülme ihtimaliniNde olduğunu senden öğrendim ... Sevmeyi senden, Terin ekmek için anlamlı olduğunu, ...Senden öğrendim. Annemi sevmeyi senden, Annemi ne çok sevdiğinide sen öğrettin bana , Gülmek ne kıymetliymiş oysa aile sofrasında... Senin askerlik anılarını dinlerken çay sefasında, hayal ederdim gençliğini... Her ağladığımda anneme bir kerede sana ağlamak istedim baba ! Her kız çocuğu annesine ağlar, yada içine içine ağlar. Ben aşktan ötürü anneme ağladım. Bu bile zevkliydi kimi zaman... Aşk ne güzelmiş oysa senin kadar , annem kadar güzelmiş ... Acısı ise paylaşamayacak kadar özelmiş ... Baba sevmek ağırmış... senden başka bir erkeği ,senin kadar temiz sanmak ... ne büyük bir aptallıkmış be baba ! ÜZGÜNÜM ! Sözümü tutamadım sana ... Gülmemi isterken sen, Ben çok ağladım ... Üzgünüm baba ben kalbimde yaralandım ... A.KAYA |
Ben üçünü de ayrı ayrı sevmenin doğruluğuna,sevilenleri birbirleriyle karşılaştırmanın yanlışlığına inanıyorum.
Tebrik eder, ailenizle bu güzel söyleşinizi okumaktan duyduğum hazzı belirtir, saygılar sunarım.