ALFİYAgeleceği göremiyorum eğ başını Alfiya terk ediyor dudaklarımı ıssızlığa adadığım kelimeler biz filmin yarısında sinemaya giren seyircileriz ve soracak kimse yok yanımızda çok oldu mu başlayalı diyebileceğimiz göç yolunda gecikmiş kuşlar gibiyiz kucağımızda kuşkumuz ninnilerle büyütüyoruz korkuyu bırak şimdi sığ suları seyretmeyi bir peygamber devesi gibi kıtıpiyos bir teyp kasetinde gıcırdayan boşluktur bize artık ölüm öfkenin yırtıldığı o kentte titremiyorsa benim için yüreğin bağışlar mısın yüreksiz titreyişlerimi sıtma değilsem eğer... Cenk TİNEL |