UMUT YOLCULUĞUŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 2005 Yılında erkek kardeşimin ilk çocuğu Begümay 26 haftalık 900 gr doğdu.Diyarbakır’da küvez olmadığı için Ankara’ ya nakil edildi.Ankara’ya gönderemeseydik Begüm’ayı kayb edecektik.O günlerde yiğenim için yazdığım bir şiirdir.Ayrıntılı bilgiyi anılarımda okuyabilirisniz.
Bir sürprizdin öncesinde
Doğacağın günü sabırsızlıkla beklerken, Yine bir sürprizle doğmak istedin erkenden. Senin için erken olduğunu düşünüp çabalasak ta, Dönülmez bir yolda ilerledin. Kader ağlarını örmüştü bir kez Ve sen kararlıydın. Endişeliydik, kaygılıydık hepimiz. Ellerimiz, kollarımız zincirlenmiş çaresizken, Bir şeyler yapmalıydık doktorların umutsuzluğunda, Yaşaman için,annen baban ve biz kararlıydık. Sağlıklı doğmalıydın. Hayat bu kadar acımasız olamazdı. Sen bu umudu, annenin karnında, Kalp atışlarının sesiyle yaşattın bize. İşte o gece el ele verdik. Seni ilk uçak yolculuğuna uğurlarken, Bana yaşama gücünü ve kaderi öğrettin Yine bir bekleyiş başladı. Zorlu bir bekleyiş. Baban bize müjdeyi verdiğinde, Gözlerimizden akan gözyaşlarımızla, Gönüllerimize ve yüreğimize bir güneş gibi doğdun. Hoş geldin dünyamıza yavrucum. Canımdan cansın benim için. Seni kollarıma ilk olarak aldığımda, Uzun süre kokladım ve bakmaya doyamadım. O kadar güzeldin ki… Ve o kadar güzel kokuyordun ki… Ay parçasıydın. Minicik ellerinle elimi tuttuğunda, İşte o an dedim ki;Başarmıştık. İçinde ki yaşama sevinciyle, Kazanmıştın yavrucum. Minicik kalbinle umudu öğrettin. Hayatın boyunca kazanmanı dilerken, Ant içerim ki… Hep ellerini tutacağım. Ömrün aydın olsun halacığım. Canımdan cansın benim için. 2005 ADANA HATİCE ÇAM |
Saygılarımla...