DİLE GEL DİYARBEKİR



Bağıyla bostanıyla,

Efsanesi destanıyla,

Ne güzelsin DİYARBEKİR…



Bir mabette dört din,

Herkesi sen kardeş bildin,

Diyar-ı Emin DİYARBEKİR…



Alipaşa, Melikahmet,

Geçmişine okur rahmet,

Anılarda DİYARBEKİR…



Fiskaya yukarıdan bakar,

Celal GÜZELSES yürek yakar,

Yanık yüreklilerine n’oldu DİYARBEKİR…



Surların taşı kara,

Kalbimde açmışlar yara,

N’olacak bu yara DİYABEKİR…



Kırklar Dağında aşk izi,

Ziyaret mi çarptı bizi?

Nedir bu hal DİYARBEKİR…



Hazreti Süleyman,

Yiğit ve kahraman,

İmrendim sana DİYARBEKİR…



Erir yazın, erir baharın,

Karacadağ’da bitmez karın,

Nedendir ah DİYARBEKİR!



Surlarla çevriliydin,

Dicle Irmağıyla evliydin,

Kıskandım seni DİYARBEKİR…



Hamravat Suyun içilir,

Senden asla yardan geçilir,

Anlat nedendir DİYARBEKİR…



Süleyman Nazif,

İnce, nazik, naif,

Anlat O’nu DİYARBEKİR…



Ne medeniyetler gördün,

Ne kavimler sürdün,

Anlat sana DİYARBEKİR…



Her medeniyetten bir işaret,

Kimine lanet, kimine rahmet,

Okudun sen DİYARBEKİR…



Gökyüzünde yıldız ve ay,

Vay halimize, vay...

Ne haldeyiz DİYARBEKİR…



Cahit Sıtkı Tarancısıyla,

İçindeki ölüm sancısıyla,

Unutulmazsın DİYARBEKİR…



Dicle’de gözyaşın akar,

Ayla güneş birlikte bakar,

Halin yürek yakar DİYARBEKİR…



Ne oldu, ne yaptılar sana,

Anlat, hele anlat bana,

Suskun duran DİYARBEKİR…



Ne şairim, ne ozanım,

Ne haldesin ez dizanım,*

Anlat artık DİYARBEKİR…



Müthiş bahçelerin Hevsel,

Ulu Cami’de ALLah’a yüksel,

Beni de götür DİYARBEKİR…



Âşıkların sazı ile,

Ozanların sözü ile,

Dile gel DİYARBEKİR…







NOT:* ez dızanım:ben biliyorum.