Saklambaç oynuyor gibi sanki bizimle,
Farklı sahnelerde bizleri söbeliyor.
Bazan ona hislerimi veriyorum elimle,
Ama o bir türlü net birşey söylemiyor.
Saklandın da ne oldu diyorum kendime,
Zamanın öfkesi sanki hep ensende.
Tozu dumana katıyor, yükleniyor da bendine.
Bir yürek var ,hissediyorsun ,kim bilmesen de.
Artık oynama kader diyorsun,altüst etme,
Daha fazla yıpranmama ne olur izin verme.
Birşey söyle,fısılda kulağıma küsüp gitme.
Gözlerimden akan yaşa acı artık üstüme gelme.
Elimden birşeyleri alıp duruyorsun,
Sonra yerine yine birşey koyuyorsun,
Aklım ve kalbim ellerinde sıkışıyır,
Neden bizimle oyun oynuyorsun?
ZAMAN..........
San söylüyorum sana!...
Kaç hayatı alabora ettin bilmem ama;
Yeter artık meydan okuyorum bunu denemeye değer,
Ne garip ZAMANIN DA OYUNU VARMIŞ MEĞER.....
Elveda Sarıkaya Toker