SİLMEK ZORUNDAMIYDIN
Taş kesilen yüreğin merhamet bilmesede
Düştüğüm bu hallere gülmek zorundamıydın. Ben uğruna ağlayıp, göz yaşları dökerken Sen ismimi aklından, silmek zorundamıydın... Dudaklarım aşındı yar ismini anarken Çöller bile kıskandı, ben sevdanla yanarken. Yüreğimin yarası zaten her an kanarken Birde hasret okuyla delmek zorundamıydın... Bu gönlüm ki; her sabah, bir sene yaşlanıyor Ne pişmanlık duyuyor, ne bir gün uslanıyor. Gözyaşımla yastıklar, sırsıklam ıslanıyor Her gece düşlerime gelmek zorundamıydın... Kulhilmi/yim önüme, ördün kalın bir duvar Anlamadım yüreğin neden hep beni kovar. Madem büyük aşklara, beslediğin bir kin var Bendeki bu sevdayı, bilmek zorundamıydın... |