Ölüler de Sever
‘İnsan sevdiğinde ölür,
sevgiye inancı olan ölünce de sever…’ seni görünce sesin,dönmez sesime geçmişten vurulur zaman gölgen de yaralı çocuk olurum bir bulut gibi üstümden yağmadan geçer gidersin… ÖKSÜZ çocuğa benzer duygular bıraktın avunmaz düşlerine astın beni kalbime hep aşktan sıktın kaç kez öldüm hiç öldü mü sevgi ölünce de sevmeyi bana sen alıştırdın… hani yaşayan ölüler kendi dertlerini unutur ya ruhum ölü denize dökerken gözlerini bir ömür senin sevginle yaşamak yüreğinde ölmekte varmış... ölünce de sevmeyi bana sen alıştırdın… |
yaşarken de ölmek..
Betimlemeleriniz oldukça güçlü...Güzel şiir..saygılar