Nasıl bir
Çaresizliğe gark ettin ki
Melalim sefilliğin hüznünde ağlar

Ne kadar
Aransam gelmez şu bahar
Sen beni meftunu aşk eyledin ey yâr

Dökülen
Her damlaya aşk mahzun
Yokluğun insicamın çaresiz mahkûm

Sevdan
Yollarında hicranım sökün
Aşkına amade hasretine avareyim yâr

Sen ki
Gıyabi nazarı bana çok görme
Hicranım dinmez sen hiç kulak verme

Hakir
Görerek halimle alay etsen de
Unut beni hiç bir imkânı yok desen de

Mahkûmum
Neylersin yine sen bilir misin
Vicdan nedir acısıyla bir nefeslenirmisin

Aşkın
ilgası için tefekkür eder misin
Nasip olması için niyaz nedir hiç bilir misin

Bir zamanlar
Sevmek sevilmekten çok evladır
Diyordun hikmetin tecellisinden çok habersiz

Sendelerken
Bu halimi, bir mecal bırakmadın
Aldığım nefeslerde mütemadiyen hüznü yaşattın

Bir gün
Hüzün melalini kuşattığı anda
Sen artık asla çıkma ortaya alış yalnız kalmaya

Ne aşka
Nede gözlerden akan bir yaşa
İtibar etme, hislenme, ayna karşısında sessizce


Mustafa CİLASUN