DOSTUMDUNKırıldım taa yürekten. Birazcık da öfke yok değildi hani. Dostum demiştim. Kollarımı ardına kadar açarak. İncir çekirdeği misaliyle, Kapandı kollarım bağrımda. “Tanımıyor mu beni?”dedim. Hiç tanımamış gerçekten. Ya da tam tersi. Bir hiç yüzünden hayret. On yıllık dostluk, Uçup gitti heyhat. Bilgin ŞENGÜL |