Sarmaşık...
Dokunsam yeter taştan duvar olsan..
Varlığının soğukluğu güneştendir... Üzülmem bir zaman soğuk dursan.. Aldığım nefes güneştendir.. Uzatırım dallarımı, sarılırım.. Bir adım vefa.. Bir adım sarmaşık... İnsandır, yadırganır onlarca bağlılık.. Oysa ayırmasa, dokunmasa.. Duvar bana, ben duvara alışık... |