Sana demişler vazgeç diye

Kolaysa sen vaçgeç yaşamakdan

Bal gözlerine yaş dökmüşler

Kırmışlar kır çiçemi üzmüşler



Hangi ince hal vazgeçirir seni benden

Hangi kan yollarımı bular çamura

Hangi ümidin kapısında baslar bu oyun

Hangi yalnıs düşünce fikrimden alacak seni

Bu düzenin içinde yalnış bişey varsa doğrulsun

Doğrulmassa doğrultacak güç bizde

Dar yolları geniş etmesini biliriz

Aşk yolumu çatallamayı denemeyin

Gözlerimde öyle karalık gizlenmiş

Yüreğime öyle dert birikmiş

Ciğerime öyle bıçak saplanmış ki

Denemeyin ayırmayı denemeyin

Canımı daha fazla acıtmayın

Öyle boş boşuna yakmayın


Bedenimin söz var ruhumdadır aşk

Kim çıkarsa derine gömdüğüm olur

Gömdüğüm toprakdan çıkmaz

Acınası halde asıl o olur



Yanmışım zaten közümü korlasan ne fayda

Oduna bulasan küllerim dağılır

Sözlerim bir mühür gibi indiğinde akşama

Sevgimizin büyüklüğünde karanlık boğulur


Aşk delilikdir


Aşk serhoşluk

Aşk öyle bir hınçdırki

Karşımıza çıkan kırmızı kurşunla vurulur