O
O bizi
özünün rengine boyadı. Keyfince zamana sırladı. Acıya iteledi, ateşine sürdü özünü harlayarak. Vazife belledik evreninde sevmeyi yangınında kül olarak. O bizi içimizden öptü her gelişinde. Ödümüzden bağlıydık ona. Şöyle göz ucuyla emrettiğinde atlarını demir zinzirlerle birbirine bağlayan Ölümü tadamayınca mızrağını güneşe fırlatan. ön saf süvarileriydik ordugahında. Leyla’ın Mecnun’u Aslı’nın Kerem’iydik. Efsunlu ganimetlerle doldurduk tunç tırnaklı ellerini karanlık tarihlerden beri. Yine gel dedik her terkedişinde, kalbi onbin okla parçalansa da, safında ölmek için yaşayan var aramızda. Boşalt tarihine gel, ganimetini, ölümü emeceğiz göğsünden ey aşk! Yine gel emi. O bizi sulara götürdü çırılçıplak. Sulara yazdırdı sevgiyi sevgiliyi ruhumuzu acıyla çıldırtarak. Her ağudan tattırdı, umudu baş köşeye koyarak. Belki dedik yanağına dokunur yarin sular okunurlar damla damla ve okşarlar ellerimiz gibi tenini. Belki sular anlatır sevgiliye sırlanmış aşkların matemini. |
ŞİİRLEŞMİŞ
O BAHANE
ŞİİR ŞAHANE
TEBRİKLER