CAN VE BEDEN
Can bedeni emanet almıştı yerden
Kendini bildirmekti emeli Zaman tarlasında biten mahsuller gibi Bebek oldu sevinildi Çocuk oldu sevildi Genç olmak aslında çok güzeldi Artık güçlenmişti Yüklendi mesuliyetleri Gün oldu yendi Gün geldi yenildi Mağduriyet de vardı hayatta İlerledikçe yaşlar Azalan ilgi Ve nihayet sağlık sorunları Yaşadı beden bütün bunları Elbet gidermek kolay olmuyordu Yorgunlukları Düşündü Can Ve karar verdi Yerin emanetini Yerine vermek gerekirdi Dostları o gün başında Kuru ağaç filiz verdi der gibi… Dediler “ömrü bitti” O CAN verdi |