Bir hasret büyüyor,
Haberin olmayan aşkın isinden…
Bir “grejuan” Ateşi gibi yakıyor,
Tükense de bedenim sönmek nedir bilmiyor.
Gülmek nedir senden öğrendim,
Bana kadınları tekrardan sevebilmeyi öğrettin.
Küçük ellerinle büyük bir dünyayı kaldırıp bana gösterdin
Şiirler kadar yüce,
Hazineler kadar değerlisin.
Ne seni sevmek, ne seni özlemek
Hiç biri yük değil!
Uğrunda terk edilecek diyarlar, gerekirse hayatımı yeni baştan yazarak,
Mesele değil!
Çökmüştü limanlarım
Hangi denizde seyretsem,
Ayıplayan bir bakış…
Gece yıldızlarla ayla konuştum,
Konuşacağım kimse yoktu.
Yüzümü çıkarıp astığımdan beri kapı ardındaki iğrenç askıya
Kimse beni tanıyamadı
Tanıyanlar yüzlerini çevirip kaçtı
Vahşi bir hayvan gibiydim
Nedendir bilmem
Kimse sormadı nedeni
Şimdi beni uysallaştıran; beyaz tenin, yeşil gözlerin
Yeşil bana huzur verir;
Hele bir de gözlerin, huzurunu verir cennetin.