===17 AĞUSTOS 1999 DEPREMİ===Sanki gök yarılmıştı; Deniz karaya taşınmıştı; Ortalığı karanlık bir sis kaplamıştı. Eyvah kıyamet kopuyor dedim kendimce; Hayatım, film şeridi gibi geçti önümden. Korkudan yaş çıkmadı gözlerimden; O ne dahşetti RABBİM, Sallanan yer miydi gök mü? Yoksa bütün alem mi? Saniyeler bir asır geldi bana, Boş bir küfe gibi sallandım, o yana, bu yana; ALLAH’ım o günü gösterme bir daha... Ortalık mahşer yeri, Binalar paramparça, İnsanlar ağır yaralı, İnsanlar binaların altında. Feryatlar yükseliyor; İniltiler geliyor yerin dibinden. Kabuslar görüyorlar, daldıkları uykularında; İnsanların kolları kopmuş; İnsanların yerlerde cesedleri; Umutlar var, umutlardan ileri, Umutsuzluklar, ölümden de ileri, Her geçen saniye bir hayat bedeli, Acımız çok büyük, yürekler yaralı; Kayıplarımız buldu onbinleri. Yürekler yaralı, yürekler yaralı; Ayırdı canla cananı; Edelim onlara duaları... Yılmaz Çelik Not: Bu acı günün yıl dönümünde ölenlere rahmet diliyorum |