ÇARESİZ KALMAZDIM
Puslu bir Gemlik sabahında,
Korkunç bir yalnızlık yapıştı düşlerime.. Saatlerce pencereden bakıp, Hayatım film seridi gibi gözlerimin önünden geçti... Çok hatalar yapmışım sevdiklerime ömrümü adamakla, Herkes kullanmış kendi çıkarları doğrultusunda, Herkes kendi hayatını yaşarmış anladım, İhanetin en acımasızını, yaşatırken bana, Yalanlarının ardı arkası kesilmememiş... Gözlerime inanmasam ki duyduklarımda çabası, İnanmaya hep hazırdı bu yaralı yürek. Kaç kere pencerede sabahladı seni bekleyerek, Kaç kere oğluna bakarak babasız büyüdüğünü, Bunalımlara düştüğünü gözlemleyerek, Acımasız hayat şartlarında beli bükülerek, Yalnızlığın en acımasızında kan ağladı bu yürek? Ben hayatımı temize çekmek isteseydim eğer, İlk seni çıkarırdım hayatımdan.... Kan ağlayarak çaresiz kalmazdım... |