Havlar gibiydi herkes
Her kafadan ayrı bir ses
Böldü semineri hem de kaç kez...

Sen ben biz
Bencil olmayı severiz...

Konuşur gibi yaptım sadece..
Kendimi kandırmak istedim belki..
Bu anlamsızlıkta dağılmak, kaçmak istedim..

Ruhumu istiladan kurtaran toprağım..
Nerdesin!
Alsın içine, paklasın
Sarmalasın
Beni hiç bırakmasın...

Sebebi sen
Bu gülmelerimin
Sebebi sen bu yokluk çemberinin
Gel deyince hemen gelen
Dönmeleri hiç beklemeyen...

Gölge çiçeği gibi aslında
Varlık yokluk arasında
Bir kitabın satır arasında
Ya da
Sonu olmayan hikâyedeyim..

Şimdi kentimden çok uzakta
Sığındım bir limana
Prangalar vurulmuş ayaklarıma
Sensiz, aşk katili yüreğim

Hakaretler, cahillikler girdabında
Ezilirken benliğim
Nefesini hissedince yüreğim
Boğazıma dayandı canım
Hiçbir şey diyemedim..

Zaman dedim sadece
Zaman sınar ya bizleri...

Nasılsa geçer dedim
Acıdı ruhum, cehennemi o an yaşadım
İstedim ki herkes mutlu olsun
Kardeşlik kazansın
Güller açsın yine baharımda
Yine kuşlar cıvıldasın..

Savaşın soğuk kokusu yayılmış
Ne şuur kalmış ne vicdan
Şeytan yine iş başında
Eşrefi mahlûkat yine aldatılmakta

Beyhude ömrüm
Güneşli bir yaz sabahında

Gösterişten uzakta bir toprakta
Saygı sevgiyle kardeş bu yağmurda
Buluşur hayat, can verir tomurcuklara
Canları saklar içinde
Arındırınca tüm kötülüklerden
Ana gibi kucaklar…

Toprağım Bayrağım Vatanım…
Burnum sızlar koynunda yatmayınca
Kavuşmak isterim her gün
Türkiyem
Eşsiz memleketim...



Ξάνθη.....Mart 2011