Toprağım
Havlar gibiydi herkes
Her kafadan ayrı bir ses Böldü semineri hem de kaç kez... Sen ben biz Bencil olmayı severiz... Konuşur gibi yaptım sadece.. Kendimi kandırmak istedim belki.. Bu anlamsızlıkta dağılmak, kaçmak istedim.. Ruhumu istiladan kurtaran toprağım.. Nerdesin! Alsın içine, paklasın Sarmalasın Beni hiç bırakmasın... Sebebi sen Bu gülmelerimin Sebebi sen bu yokluk çemberinin Gel deyince hemen gelen Dönmeleri hiç beklemeyen... Gölge çiçeği gibi aslında Varlık yokluk arasında Bir kitabın satır arasında Ya da Sonu olmayan hikâyedeyim.. Şimdi kentimden çok uzakta Sığındım bir limana Prangalar vurulmuş ayaklarıma Sensiz, aşk katili yüreğim Hakaretler, cahillikler girdabında Ezilirken benliğim Nefesini hissedince yüreğim Boğazıma dayandı canım Hiçbir şey diyemedim.. Zaman dedim sadece Zaman sınar ya bizleri... Nasılsa geçer dedim Acıdı ruhum, cehennemi o an yaşadım İstedim ki herkes mutlu olsun Kardeşlik kazansın Güller açsın yine baharımda Yine kuşlar cıvıldasın.. Savaşın soğuk kokusu yayılmış Ne şuur kalmış ne vicdan Şeytan yine iş başında Eşrefi mahlûkat yine aldatılmakta Beyhude ömrüm Güneşli bir yaz sabahında Gösterişten uzakta bir toprakta Saygı sevgiyle kardeş bu yağmurda Buluşur hayat, can verir tomurcuklara Canları saklar içinde Arındırınca tüm kötülüklerden Ana gibi kucaklar… Toprağım Bayrağım Vatanım… Burnum sızlar koynunda yatmayınca Kavuşmak isterim her gün Türkiyem Eşsiz memleketim... Ξάνθη.....Mart 2011 |
Toprağa düşen cemre gibiydi kalemin gözyaşları
Saygılarımı bıraktım gönüş sofrana can arkadaşım