kalmadı
Düşlerimi bir tohumken aldınız,
Umut tarlalarına ektiniz birer,birer. Özlemlerimle suladınız damla,damla. Hayallerim tomurcuklandı yediveren misali, Ve bir gün açtılar güller,goncalar. Sonra! Siz onları uzun,uzun dallarıyla kesip, Başkalarının gönül kazanmelerı adına, Sundunuz onlara nezaket buyurup. Bende ise; Ne hayal kaldı, Ne yeşerecek bir umut, Nede bir tohum. ÜTOPİST |